Şiirler – 1

Evinde oturur sureten ibadetinde
Zulkarneyn’i okursun sanki geçmişten bir hikaye
Kainata bakarsın sadece mana-yı ismi ile
Bu dalalet mi son verecek;
Çocuğunun kanı yüzüne düşen Afgan ananın çığlıklarına
Gözleri asumanda gökbörüleri bekleyen Uygur babanın feryadına
Kan ve göz yaşını saklayamayan Boşnak bacının utancına

‘Uyan ey gözlerim!’
Yetmez mi yattığın asırlarca gaflet uykusunda
‘Kalk ey yiğidim!’
Anka gibi küllerinden diril, katıl şanlı orduya
Nehrin ötesinden gelip kutlu nesli kurtaranlara
Yezidlerin kılıcı inmeden ufukta görünen atlılara

Oğuz Ata’na selam çak atının bastığı her toprakta
Son Nebinin nuruyla aydınlat kainatın en karanlık dehlizlerini
Sonra unut yaptıklarını, sil ismini tarihin vefasız sayfalarından
Tengri’nin dağlarında yalnız ve sessizce yürü ruhunun ufkuna
İsimsiz bir mezarın bile olmasın, melekler bile ağlamasın
O biliyor ya yeter, O razıysa değer

İdris Tahsin